Χειμωνιάτικο Θέρος

Το θέρος βάζω γάντια παλταδούρα
και πόδια παραχώνω σε τσουράπια.
Ας παίζουν στην αλάνα μπρος αράπια
ποδόσφαιρο μες στην ανεμοδούρα,

με τα κοντά τους μπλε παντελονάκια.
Εγώ κοντά στο τζάκι μαργωμένος,
στο πιο βαρύ χειμώνα μου χωμένος,
τ΄Αυγούστου σιχτιρίζω  φεγγαράκια.

Οι φίλοι στέλνουν βάλσαμα οκάδες:
Κονιάκ, σταφίδες, τσίπουρο με μέλι.
-Στο διάβολο αχρείων κωλαγέλη,
φαρμάκι που ξερνάς για με κουβάδες.

-Ετούτος ο λωλός τι παριστάνει;
Αξίζει τέλος πάντων για μια τσούλα,
τρελός να καταντήσει με τη βούλα,
τραβώντας ίδια μούλαρος μαγκάνι;

Το θέρος βάζω αμπέχωνο, κασκόλι
και τρέμω στην ιδέα πως αρόδο,
η πρώτη μου αγάπη, (ένα ρόδο),
μποτζάρει αγκαλιά με Πορτοφόλι.