Από τρύπα γι άλλη τρύπα

Στο λιγοστό καιρό που μου χαρίστηκε,
περπάτησα σα λιόντας λαβωμένος
και σα Χριστός στη λίμνη που βυθίστηκε,
το θάμα του πριν κάμει ο καημένος.

Τις Εντολές τις Δέκα δεν σεβάστηκα.
Δικό μου θέλησα να στήσω Νόμο.
Τι το θελα ο τάλας; Δεν φαντάστηκα,
πως κάθε Νόμος τρέφεται με τρόμο.

Στο λιγοστό καιρό που μου φορτώσανε,
την έξοδο κι αν γύρεψα κινδύνου
χαμένος κόπος. Άγγουρο με δώσανε,
στα χέρια του παπά και του ραβίνου.

Και πριν τη Δύση ξένος κι απροσάρμοστος,
το στόμα μου ορθάνοιξα και είπα:
«Αρρώστια η ζωή κι εγώ ένας άρρωστος,
που φεύγει από τρύπα γι΄άλλη τρύπα».