Της Τέχνης τα φαρμάκια

 

Μπουμπουνίζω τη μουργκάνα

κόντρα στο μπαγλαμαδάκι,

ξυρισμένο το μουστάκι

και μαλλί βαμμένο αφάνα.

 

Γιάλα, όπλες, όχου, να

΄φήστε μάγκες τα γιοφύρια,

πιάστε τα ψηλά βουνά.

 

Κει που χέσαν οι ρεμπέτες,

κι οι παλιοί καλοί μαστόροι,

φύτρωσαν κομπιναδόροι

και του μπουζουκιού επαίτες.

 

Μες σ΄αυτούς και γω αντάμα,

κοροϊδεύω τον καιρό μου,

με το όργανο επ΄ ώμου

και τη κάπα φίσκα ράμμα.

 

Τριγυρίζω στην Εκάλη

σαν μπουχτίζω Κολονάκι,

μπερδεμένο κουτσαβάκι

και της Ρεμπετιάς ρεμάλι.

 

Ένα φόβο κρύβω μόνο,

μη τρακάρω Βαμβακάρη,

τι μακρύ έχει ποδάρι,

μάτι που γυαλίζει φόνο.