Ταξίδι

 

Ανοίγει το φεγγάρι σα βεντάλια

στους ουρανούς μιας νιότης πεθαμένης.

Παλιά μου εσείς ερωτικά ποστάλια,

ανέστιος παρόλα αυτά και πένης

 

παρέμεινα κι ας είχα ταξιδεύσει

με τον λευκό μανδύα του Οδυσσέα,

κατάστρωμα καθώς και τρίτη θέση,

στη Σύρα, στην Ανάφη και τη Κέα.

 

Αφόρητη μια ζέστα ξυλουργείου,

ιδρώτας, ποδοκόπι, ροκανίδια.

Στη μνήμη προσδοκώ ενός αγίου,

στης Παναγιάς τα άκακα τα φίδια.

 

Κι αν είναι ας με βρει το πρώτο βόλι

την ώρα που σημαίνουνε τον όρθρο

και ξένος όπως θα μαι για τη πόλη

τάφο ίσως βρω σε όρυγμα και βόθρο.