Της Κυριακής τα πρωινά

 

Μας βρίσκουν πάντα οι καμπάνες στο κρεβάτι,

παραδομένους στης αγάπης τις ορέξεις.

Της Κυριακής τα πρωινά άχρηστες λέξεις,

του έρωτα μας δεν βρωμίζουν τον αχάτη.

Μας βρίσκουν πάντα οι καμπάνες στο κρεβάτι,

γονατισμένους στο ναό του Σχοινοβάτη.

 

Παίρνουν κατήφορο οι γριές με τα σκαμνάκια

κι έχουν στη τσέπη τη Καινή τη Διαθήκη.

Γυμνούς ελπίζω να μας βρει η Θεία Δίκη

και να μας στείλει για ζεστά μαζί μπανάκια.

Παίρνουν κατήφορο οι γριές με τα σκαμνάκια,

ίδιες φιγούρες λες και είναι αδελφάκια.

 

Απ΄τα μεγάφωνα στριγγλίζουν οι ψαλτάδες.

Ισοκρατούνε βλέπεις τ΄ αγκομαχητό μας.

Στίχο θυμίζουμε αμυδρά του Ντύλαν Τόμας

πριν καταρρεύσουμε στης γλύκας τις χαράδρες.

Απ΄τα μεγάφωνα στριγγλίζουν οι ψαλτάδες,

καλοθρεμμένοι κι εκατό περίπου οκάδες.