Ταράτσες

 

Πως κρύβουν οι ταράτσες μυστικά,

απ΄τον καιρό της κούνιας, είχα νοιώσει.

Το δεύτερο εγώ μου, στέκω σίγουρος,

στης πτώσης την ιδέα θα ενδώσει.

 

Οι σκάλες οδηγούν σε συμφορές,

στα κάγκελα καρφώνονται οι γύπες.

<<Βαρύτητα>> κραυγάζουν σαν απόπληκτες,

απάνω μου όλες πέφτοντας οι λύπες.

 

Ελιάς κλαδάκι κόβω… Με τι βιά

τις πόρτες κουρταλώ και ποια ν΄ανοίξει;

Δεν έχει σωτηρία μια φτωχή καρδιά,

σκοπό σαν βάλει ο Χάρος να τη πλήξει.

 

Τα πέντε δευτερόλεπτα στη γη,

αλφάδι θα με φέρουν. Ματωμένος,

τ΄αστέρια ν΄ ανατέλλουν για στερνή φορά

θα δω μα δίχως πνεύμα, δίχως σθένος.