Επιτύμβιο

 

Τα χρόνια φέρνουν πτώματα, ωχρά και παγωμένα

σε φέρετρα κλεισμένα.

Στην υγρασία της γης,

θα μείνουν να σαπίζουνε οι ωραίες παραστάσεις,

αυτές μην τις ξεχάσεις,

την ώρα της σφαγής.

 

Κι είναι  το κέρδος φίλε μου από μια ζήση ξένη

που γρήγορα διαβαίνει,

πανάθλια ηδονή,

φαρμακωμένη θάνατο,-πουκάμισο του Νέσσου-.

Στα δίχτυα της αφέσου,

και κάμε υπομονή.