Το φεγγάρι

 

Ένα χρυσόμαλλο φεγγάρι,

βαρύ μου έγινε ταγάρι.

 

Θέλει ν΄αλλάξουμε τις βέρες,

στους ουρανούς και τους αιθέρες.

 

Νάζια, γλυκόλογα, χαδάκια

και τσάγια σε καφενεδάκια.

 

Μ΄έχει λιγώσει τόσο μέλι,

στο σπίτι της να πάω θέλει,

 

να με γνωρίσει στους οικείους,

πατέρα κι άλλους ηλιθίους.

 

Όλο προσκόμματα προβάλλω,

πότε το ένα πότε τ΄άλλο.

 

Λίγος καιρός σαν θα περάσει,

το φεγγαράκι θα γεράσει.

 

και θα θυμίζει, είπα- ξείπα,

κεφαλοτύρι όλο τρύπα.

 

Ήρθε η ώρα  να του δίνω,

γαμπρός πριν άθελα μου γίνω.

 

Τι να το κάμω το φεγγάρι,

μ΄ένα στη τσέπη πενηντάρι;