Σωκράτους λόγοι

 

Φυγόκεντρος και πλάνης αιωρούμαι

σε  καπηλειά υπόγεια του ουρανού,

σαν θέλεις σύρε κι έλα να βρεθούμε,

στη  κοίτη τη ξερή του Ηριδανού.

 

Φέρε μαζί σου κι ένα γιουκαλίλι

και εκείνα τα στιχάκια τα μισά.

Σαν θα περνάω τη στενή τη πύλη

αγέρας μπάτης θέλω να φυσά.

 

Στο στόμα το φαρμάκι επιμένει.

Το πλοίο το ιερό, η φυλακή.

Απ΄όλα εκείνα αλήθεια τι απομένει,

παρά μια ανάμνηση κι αυτή κακή;

 

Γεμάτο το κεφάλι ναφθαλίνη

μπαμπάκια το κορμί και άχυρο.

Εντός μου μια απλώνεται γαλήνη,

το παρελθόν κηρύσσει άκυρο.

 

Με ξέχασες; Ας είναι, τι με μέλλει;

Τους φίλους σε τεφτέρια δεν κρατώ.

Τα δάχτυλα δε βάζω εγώ στο μέλι,

Κι ολόισια στη λήθη περπατώ.