Το αίμα

 

Το αίμα σαν λεκιάσει τη φανέλα,

ανοίγει μονοπάτια στο θνητό,

ας παίζει με τον χάροντα κρυφτό,

αμάδες με την άλαλη τη τρέλα.

 

Τα μονοπάτια αυτά κρύβουν παγίδες,

τριβόλια, αγκωνάρια αιχμηρά.

Στην άκρια καρτερεί η Καλοκυρά,

φορώντας από δέρμα παρωπίδες.

 

Απλώνει χέρια, αγκαλιές ανοίγει.

Μην γελαστείς ποτές και αφεθείς.

Τα πάντα θε να εξατμισθούν ευθύς

και καταντάς γραμμάτιο που λήγει.

 

Το αίμα έχει οσμή κακή και γεύση.

Καλύτερα στις φλέβες να κυλά.

Για Πρέβεζες ταξίδι όποιος κινά

διπλά να το σκεφτεί πριν αποπλεύσει.