Το ξύλινο παλτό

 

Το ξύλινο παλτό θα σε ζεσταίνει.

-Θερμοκρασία άριστη κρατάει-.

Τη θαλπωρή κανείς δεν τη χορταίνει,

μύγες στη μοναξιά του σαν βαράει.

 

Μ΄ορθούς γιακάδες, μέσα το κεφάλι,

ατάραχος θα σκιάζεις τα σκοτάδι.

Πως βρέθηκες εσύ σε τέτοιο χάλι,

να σε σημαίνει κάρβουνο και λάδι;

 

Δυο μέτρα βάθος, βρίσκεις τους αγγέλους

τα πούπουλα να σιάχνουν μ΄ένα χτένι.

Σιχαίνονται εδώ κάτω τους Οθέλλους

κι όσους με τα λεφτά δεν ήσαν ξένοι.

 

Το ξύλινο παλτό τρία χρονάκια,

θα βάλεις και θα πεις ένα τραγούδι.

Τζάμπα, δεν σε κουβάλησαν κοράκια,

δεν σ΄έκλαψε εις μάτην, τ΄ανεψούδι.

 

Το ξύλινο παλτό θα στο ξηλώσουν

ένα πρωί κακότροποι σκαφτιάδες

κι ότι απομείνει θα το απιθώσουν,

στους ήλιους, μακριά απ΄τις ισκιάδες.