Ζητιάνοι

 

Τα χρόνια μου ζητιάνοι σε φανάρια

που πάντα δείχνουν κόκκινο. Πικρό

στα σπλάχνα τους. Τα άνυδρα βιβάρια,

όλο μετρούν με βήμα βιαστικό.

 

Κι ότι τους σώζει μια λευκή κορδέλα

δεμένη στο κατάρτι τους σφικτά.

Του άλλου κόσμου η μέλαινα η βδέλλα,

πάθη στραγγίζει πλήθος ρουφηχτά.

 

Μα εκείνοι έχουν πάντοτες τη ζήση,

στο ζάρι πουλημένη. Δεν φελά

το παρακάλι. Αγριεύει η φύση,

για κείνον που δεν ξέρει να γελά.

 

Τα χρόνια μου ζητιάνοι με το δίχτυ

ρημάδι να ξεφεύγει ο καιρός,

υψώνουνε περήφανα τον δείχτη:

<<Μια Κόλαση κερδίζει ο τυχερός>>.