Ύστατο γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ

 

Σου στέλνω Καίσαρα τούτο το γράμμα,

σαν ύστατο αποχαιρετισμό.

Πριν από λίγο, έχασα τη ντάμα

κι ίσως θυμάσαι εκείνο το χρησμό,

που μου χε δώσει η γύφτισσα στη Δράμα.

 

Γεμίζουν προσευχές τα παρεκκλήσια.

Μεταλαβιά μοιράζουν μαστροποί.

Το δρόμο παίρνω με τα κυπαρίσσια

και πριν χαθώ στην πιο πικρή σιωπή,

τον χάρο πολεμώ παλικαρίσια.

 

Σα πλοίο φορτηγό πλέω τη Μάγχη

με φοβερή φουρτούνα στο μυαλό,

ρότα να βρω παρόλη τη στηθάγχη,

μήπως και βγω κουτσά-στραβά γιαλό,

στη μοίρα μου γυρίζοντας τη ράχη.

 

Και εγώ που ξέρω Καίσαρ τι μας σώζει,

το ρήμα θα εκφέρω σκοτεινό

και στο μπερντέ θα βγω του Καραγκιόζη,

για να κρατήσω ρόλο ταπεινό,

αυτό το ρόλο φίλε που μ΄αρμόζει.