Χειμερινή τοπογραφία

 

Θέριζε ο Βοριάς τα θερινά,

κίτρινες αφίσες ξεχασμένες.

Στέκανε οι νύχτες σαστισμένες

κι είχανε τα μάτια κέρινα.

 

Δρόμοι μιας ανάγκης σκοτεινής

με τα τραπεζάκια μαζεμένα.

Έβρεχε το κύμα πονεμένα,

λόγια προσευχής εωθινής.

 

Τάφος τα μικρά σου μυστικά

κι έσβηνα στα χάη τους σα φάρος,

το δρεπάνι του έσειε ο χάρος

και μ΄αυτό μας έκοβε γλυκά.

 

Άνοιγε ο χειμώνας δυό φτερά

πάνω από τη πόλη, νιο γεράκι.

Πέφτανε τα ψέματα σου ράκη,

φύλλα παγωμένα και ξερά.