Περιπλανώμενος Ιουδαίος

 

Ο Γκούσταβ Μάλερ σκυθρωπός στο πιάνο παίζει λήντερ,

με πόδι που ασθενικά πιέζει τα πεντάλ.

Πέφτει το χιόνι αποβραδίς σαν σε ουράνιο μπαλ

κι εγώ σε ψάχνω στα χαρτιά τ΄ απόκρυφα του Σίντλερ.

 

Γράφουν χρησμούς οι σόλες μου οργώνοντας τους δρόμους,

που τους ξηγούν παιδόπουλα με ύφος στωικό.

Φυσάει ραγιάνι απαίσιο κι  αγέρι πολικό

σ΄αυτή τη πόλη που έσπασε τις πλάκες με τους Νόμους.

 

Τ΄αστέρι κρύβω στη καρδιά το κίτρινο, σβησμένο

και μια εικόνα μαγική της γης της Χαναάν.

Κι όπως τα χρόνια τρέμουνε κι αιμορραγούν και παν,

απλώνω χέρι ζήτουλα και κάτι περιμένω.

 

Στους φανοστάτες του καιρού τη πίκρα θα κρεμάσω,

αφήνοντας στη τύχη του τον Άγνωστο Θεό.

Και θα κινήσω μοναχός με βήμα στερεό,

για να βρω το ανήμερο Θηρίο και να δαμάσω.