Άτυχος έρωτας

 

Στ΄αγκίστρι καρφωμένος σπαρταρώ

του Ήλιου. Κι αν πεθαίνω, δε με μέλλει.

Γένηκα φευ στο στρώμα σου μπιζέλι,

μια Πυραμίδα δίχως Φαραώ.

 

Κοντά σου ορφανή ήμουν σκιά,

φάσμα κυφό στο λίκνισμα της μέρας,

πανάκι βατεμένο μπάτη αγέρα,

σε άντρο κορασίδων μια γριά.

 

Δεν ήταν έτσι πάντα. Μια φορά

μου χάριζες Μαγιάτικα στεφάνια.

Πως μ΄έριξες στο πάτο, στην ορφάνια

ακόμη ο νους μου ο γλίσχρος δεν χωρά.

 

Θ άντέξω… Χορτασμένος συμφορές

ανάβω της καρδιάς το καμινέτο,

ένα καϊφέ να φτιάξω νέτο σκέτο,

γυρεύοντας χρησμό στις Αγορές.