Ιερά Οδός

 

Την καταιγίδα μην παρακαλάς.

Τα λόγια και το σάλιο σου χαλάς.

Άκου και μένα.

Στρέψε το βλέμμα, τέντωσε τ΄αυτιά,

από τη φαύλη τ΄Άδη εσχατιά,

θα ρθει μια γέννα,

 

που θ΄αφανίσει πρώτα τον Καιρό,

της Δήμητρας κατόπιν το Ιερό,

στην Ελευσίνα.

Εσύ ο Ξένος, άστεως φυγάς,

σταφύλια της οργής πια δεν πατάς.

Μήνα το μήνα

 

ελπίζεις πως θ΄ανθίσουν οι αγροί

και πάλι. Μιλεούνια οι νεκροί

κάνουν καντάδα.

Ανάγκη να βαδίσεις την Οδό,

κι ας είν΄ το χώμα ανάκατο σποδό.

Φτωχιά Ελλάδα…