Συνέργεια σε Απόδραση Κρατουμένων

Στο Κηπουρό, ποιος δίνει σημασία;

Έτσι κι αλλιώς στο κλάδεμα ενδίδει,

κάθε που σέρνεται τυφλό το Φίδι,

απά στη πρώτη τ΄Άγχους υγρασία.

 

Ρούχο στενό. Κιστέρνα μουχλιασμένη.

Φιλήδονο το στόμα συλλαβίζει

Επίκουρον από το ρωγοβύζι

ως τη στερνή ανάσα… Τι απομένει;

 

Λυγρή αυδή ως Επιτάφιος θρήνος,

κάποιου που παραδέχτηκε την ήττα,

χαλώντας τη ζωή του για μια Ρίτα…

Μαζί του γερασμένος Αρλεκίνος,

 

στραβοπατώ και παίρνω την ευθύνη

των λόγων που θα πω: <<Δότε μοι ώτα,

τιμόνι στρέψτε, την άλλη πάρτε ρότα,

τι μύρισε ο Τόπος ναφθαλίνη>>.